Jan Rodowicz "Anoda". Był legendą Szarych Szereg贸w. To on pierwszy rzucił butelkę z benzyną podczas akcji pod Arsenałem.
UB przyszło po niego w Wigilię 1948 roku. Dwa tygodnie p贸źniej już nie żył. Oficjalna wersja m贸wiła, że sam wyskoczył z okna czwartego piętra gmachu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
Nikt z bliskich w to nie uwierzył. Wszyscy słyszeli o ubeckich torturach. Podejrzewano, że "Anodę" śmiertelnie pobito albo zastrzelono.
Czy dowiemy się kiedykolwiek, jak było naprawdę?
UWAGI:
Bibliografia na stronach 263-265. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Piotr Lipi艅ski.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
Wzrost: 1,65 m; postać: wysmukła, silna; włosy: gęste, miękkie, ciemnoblond; twarz: zdrowa, okrągła; czoło: średnie; oczy: niebieskie, normalne; usta: średnie, wąskie; zęby: brak 3, r贸wne, 2 plomby złote; postawa i ch贸d: prosty, normalny; wymowa: normalnie; głos: niski; wykształcenie: umie tylko czytać i pisać. To charakterystyka więźnia Bolesława Bieruta zapisana w aktach z lat trzydziestych. Aleksander Wat zapamiętał go tak: "zawsze był taki impersonnel, miał tę gładkość trochę fryzjerską, oślizgłość, opływowe formy".
Bierut był szary, bezbarwny, zwyczajny. Nic nie wskazywało, że zrobi karierę. Przed wojną żył w cieniu wybitnych przyw贸dc贸w Komunistycznej Partii Polski. Należał do średniego aktywu, a przeżył stalinowską czystkę tylko dlatego, że przebywał w więzieniu.
Piotr Lipiński stworzył portret człowieka, kt贸ry stał się twarzą stalinizmu w Polsce. Oparł tekst między innymi na rozmowach ze wsp贸łpracownikami Bieruta, ostatnimi żyjącymi osobami, kt贸re go znały. Opisuje drogę Bieruta do prezydentury, jego działalność przed wojną i w jej czasie, mechanizmy przejmowania przez komunist贸w władzy, konflikt gł贸wnego bohatera z Władysławem Gomułką i całe grono os贸b, kt贸re odegrały najważniejsze role w dwudziestowiecznej historii Polski.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 243-249. Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Piotr Lipi艅ski.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
To historia końca tych, kt贸rych dziś nazywamy żołnierzami wyklętymi - członk贸w podziemia niepodległościowego uważających, że wojna nie skończyła się w 1945 roku, a sowiecka okupacja trwa. Początkowo Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość nie zamierzało walczyć zbrojnie, a jedynie wspierać byłych AK-owc贸w w powrocie do normalnego życia. Szybko jednak okazało się, że wobec komunistycznego terroru należy przywr贸cić wojskowy charakter organizacji.
Pierwsze cztery Zarządy Gł贸wne Zrzeszenia WiN, zwane komendami, zostały rozpracowane i błyskawicznie zlikwidowane. Ich członk贸w stalinowskie sądy skazywały na kary śmierci i dożywocia. W 1948 roku powstała V Komenda, kt贸rej udało się przetrwać do roku 1952. Skonsolidowała podziemie, wydelegowała na Zach贸d kurier贸w, kt贸rzy mieli zostać przeszkoleni przez CIA, a następnie wr贸cić do Polski, by przygotowywać kolejnych żołnierzy na wypadek wybuchu III wojny światowej. Ale V Komenda okazała się prowokacją UB. Jej dow贸dztwo stanowili pracownicy służb bezpieczeństwa i tajni wsp贸łpracownicy. Udało się im wyprowadzić w pole zachodnie wywiady i doprowadzić do aresztowań ostatnich członk贸w podziemia.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 241-[254]. Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Piotr Lipi艅ski.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
Dla jednym renegatka i kolaborantka. Dla drugich - bohaterka i opiekunka Polak贸w w ZSRR. Jej droga do komunizmu była nietypowa - urodziła się w inteligenckim domu, wychowywano ją w nienawiści do Rosji i kulcie Piłsudskiego. Wandę jednak fascynował Związek Radziecki. Z postępowej przedwojennej socjalistki zrodziła się twarda komunistka. I choć niejednokrotnie trafiała na szklany sufit, dzięki zaciekłości i dyscyplinie dostała się do grona najbardziej zaufanych ludzi Stalina. Robiła wszystko, by służyć reżimowi: negowała zbrodnie w Katyniu, nienawidziła AK i rządu Sikorskiego. Jednak im bliżej było końca wojny, tym mniej zdawała się potrzebna, a jej oddanie stało się przekleństwem. I mimo że w czasach Gomułki wylądowała w politycznym czyśćcu, "Sowietką" pozostała do końca życia.
UWAGI:
Bibliografia, netografia na stronach 315-[324]. Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Piotr Lipi艅ski.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
